یادگاری حتماً فیزیک نداره. یادگاری حتماً یه چیز توچشم نیست. حتماً نباید یه بوی خاص، یه صدای آشنا یا هرچیز ملموس دیگه ای باشه. یادگاری میتونه تنها چیزی باشه که تجربه شده. مثل یه بعد از ظهر معمولی، دم غروب آفتاب که داری کانال نشنال جئوگرافیک رو میبینی ولی به قسط این ماه وام سنگینی که باید پرداخت بکنی و نمیدونی بعد از پرداختش تا آخر ماه رو چجوری سر کنی فکر میکنی و در همون حال، بدون اینکه از دغدغه ات یک کلمه هم برای کسی حرفی زده باشی، بابات برگرده و بگه "فکرشو نکن، درست میشه. اگر هم نشد من کمکت میکنم"
خیلی وقته که بعد از ظهرها تلویزیون نگاه نمیکنم
خیلی وقته که بعد از ظهرها تلویزیون نگاه نمیکنم
هیچ نظری موجود نیست:
ارسال یک نظر